యువతలో నిరుద్యోగం ఒక తీవ్రమైన సమస్య. చేయడానికి పని లేక, తమకు తాముగా పని దొరకని లక్షలాదిమంది జీవచ్ఛవాల్లా బ్రతుకుతున్నారు.. ప్రభుత్వాలెన్ని మారుతున్నా నిరుద్యోగి లైఫ్ మారడం లేదు.. చదువుకోవడానికి ఎంతో కష్టపడి.. తీరా డిగ్రీలు చేతికి వచ్చాక ఏమి చేసుకోవాలో తెలియక సందిగ్ధావస్థలో కొట్టుమిట్టాడు తున్నారు.. కనీసం ఏదైనా చేయడానికి పని దొరుకుతుంది అనుకుంటే అదికూడా లేదు.. ఎక్కడ చూసినా శ్రమ దోపిడీ.. పనికి తగిన ఫలితం ఉండటం లేదు.. ఎటూ పాలుపోని జీవిత చట్రంలో ఇరుక్కుని భయంకరమైన జీవనాన్ని సాగిస్తున్న యువతకు చేయూతనిచ్చే నాథుడు కనుచూపు మేరలో కనిపించడం లేదు..  

నిరుద్యోగం అంటే ఒక వ్యక్తి పని చేయాలనుకున్నా లేబర్ మార్కెట్లో ఉపాధి దొరకని పరిస్థితి.. భారతదేశంలోని అత్యధిక జనాభా, పరిమితమైన  వనరులు.. ఈ పరిస్థితులు నిరుద్యోగం ప్రబలడానికి ఒక ప్రధాన కారణంగా చెప్పుకోవచ్చు.. భారతదేశంలో నిరుద్యోగానికి కారణమైన సమస్యలు అసలు ఈ సమస్యలను అధికమించగలమా..? అన్న మీమాంశ నెలకొని ఉంది.. నిరుద్యోగానికి సంబంధించిన అంశంపై ఒక ప్రభావవంతమైన చర్చను లేవనెత్తుతోంది ఫోరం ఫర్ యాంటీ కరప్షన్ అండ్ హ్యూమన్ రైట్స్ సంస్థ.. 

నిరుద్యోగిత రేటును నిరుద్యోగిత రేటు ద్వారా కొలుస్తారు, దీనిని శ్రామిక శక్తిలో చురుకుగా ఉద్యోగం కోసం చూస్తున్న వ్యక్తుల సంఖ్యగా నిర్వచించారు. 2013-14 సంవత్సరానికి గ్రామీణ భారతదేశంలో నిరుద్యోగిత రేటు 4.7శాతం కాగా, భారతదేశంలోని పట్టాన ప్రాంతాల్లో ఇది 5.5 శాతంగా ఉంది.. కాగా స్వల్పకాలంలో, నిరుద్యోగం ఒక వ్యక్తి ఆదాయాన్ని గణనీయంగా తగ్గిస్తుంది.. దీర్ఘకాలికంగా, పదవీ విరమణ, ఇతర లక్ష్యాల కోసం ఆదా చేసే వారి సామర్థ్యాన్ని కూడా తగ్గిస్తుంది. నిరుద్యోగం అంటే ఆర్థిక వ్యవస్థకు విలువైన ఉత్పాదక వనరుల నష్టం. గ్రామీణ, ప్రాంతీయ ప్రాంతాలలో ఉద్యోగ నష్టం ప్రభావం స్థానిక సమాజం మీద తీవ్రంగా పనిచేస్తుంది.. వ్యాపారాలను విపరీతంగా  దెబ్బతీస్తుంది.

నిరుద్యోగి అంటే శ్రామిక శక్తిలో చురుకైన సభ్యుడిగా ఉండి, ఉద్యోగం కోసం చూస్తున్నప్పటికీ తనకు తానుగా ఉద్యోగం దొరకని వ్యక్తి. ఒక వ్యక్తి నిరుద్యోగానికి అనేక కారణాలు ఉన్నాయి. వాటిలో ఒకటి నెమ్మదిగా ఆర్థిక వృద్ధి చెందడం.. దీని కారణంగా తగినంత సంఖ్యలో ఉద్యోగాలు సృష్టించబడవు. వ్యవసాయంపై అధికంగా ఆధారపడటం.. వ్యవసాయేతర కార్యకలాపాల నెమ్మదిగా పెరుగుదల కూడా ఉపాధి కల్పనను తగ్గించివేస్తాయి.. పట్టణ ప్రాంతాల్లో నిరుద్యోగం ప్రధానంగా పట్టణ ప్రాంతాలకు గణనీయమైన గ్రామీణ వలసల ఫలితంగా ఉంది. దీని ఫలితంగా నగరాల్లో కార్మిక శక్తి కూడా ఏర్పడింది. సాంకేతికత, సరైన యంత్రాలు లేకపోవడం కూడా నిరుద్యోగానికి దోహదం చేస్తుంది.. 

ఇక ప్రస్తుత విద్యా విధానం..  ఆచరణాత్మక పనికి బదులుగా సైద్ధాంతిక జ్ఞానంపై ఆధారపడి ఉంది. అందువల్ల, ఉద్యోగార్థులలో వివిధ రకాల పనులకు అవసరమైన అభిరుచి, సాంకేతిక అర్హతల అభివృద్ధిలో విద్య అనేది ప్రభావం చూపలేకపోతుంది.. ఇది సంబంధిత నైపుణ్యాలు, శిక్షణ యొక్క అవసరం, లభ్యత మధ్య అసమతుల్యతను సృష్టించింది. దీని ఫలితంగా నిరుద్యోగం ఏర్పడుతుంది.. 
 

ముఖ్యంగా యువత, ఉన్నత డిగ్రీలు, అర్హతలు కలిగిన విద్యావంతులలో ఈ సమస్య జఠిలంగా మారింది.. దీనికి తోడు, పెట్టుబడి, మౌలిక సదుపాయాల కొరత.. అదే విధంగా  వివిధ రంగాలలో తగినంత ఉపాధి అవకాశాలకు దారితీసిందని చెప్పవచ్చు.

అయితే ఉపాధిని సృష్టించడానికి వివిధ వ్యూహాలు, ప్రతిపాదనలు అమలు చేయబడ్డాయి. స్వయం ఉపాధిని పెంచడానికి, నిరుద్యోగులు ప్రజా పనులలో పాల్గొనడానికి సహాయపడటానికి అనేక ఉపాధి కార్యక్రమాలు, విధానాలు కూడా ప్రవేశపెట్టబడ్డాయి.. చేపట్టబడ్డాయి కూడా.. నిరుద్యోగ సమస్యను ఎదుర్కోవడానికి భారత ప్రభుత్వం అనేక విధానపరమైన చర్యలు తీసుకుంది. మహాత్మా గాంధీ జాతీయ గ్రామీణ ఉపాధి హామీ చట్టం, జాతీయ నైపుణ్య అభివృద్ధి మిషన్, స్వర్ణ జయంతి షహరి రోజ్‌గార్ యోజన.. ప్రభుత్వం నిరుద్యోగ నిర్మూలనకు ఎన్ని చర్యలు తీసుకున్నా ఫలితం లేకుండా పోతోంది.. భారతదేశం తీవ్రమైన నిరుద్యోగ సమస్యలను ఎదుర్కొంటున్న దేశంగా మిగిలిపోయింది. యువతకు అవసరమైన నైపుణ్యాలు లభించే విధంగా విద్యను అందించడం ద్వారా దీనిని పరిష్కరించవచ్చు..  తద్వారా ఉపాధి సులభంగా లభిస్తుంది. అండర్ గ్రాడ్యుయేట్, పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేట్ విద్యార్థులకు వివిధ వృత్తి శిక్షణ,  వృత్తి కోర్సులను ఏర్పాటు చేయడం వల్ల యువతకు ఉపాధి లభిస్తుంది. ప్రభుత్వం ప్రాథమిక స్థాయిలో ఈ కోర్సులను నొక్కి చెప్పాలి.. నిర్బంధంగా అమలు చేయాలి..  విద్యార్థులను వారి జీవిత ప్రారంభ దశలలో నైపుణ్యం కలిగినవారిగా మార్చడానికి పాఠ్యాంశాల్లో తప్పనిసరి భాగంగా చేయాలి. పాఠశాలలు, కళాశాలల్లో కెరీర్ కౌన్సెలింగ్ అందించాలి..  తద్వారా విద్యార్థులు వారి ఆసక్తులు, సామర్థ్యం ఆధారంగా మెరుగైన కెరీర్ ఎంపికను ఎంచుకోవచ్చు. ప్రభుత్వం యువత, గ్రాడ్యుయేట్లకు మరిన్ని ఉద్యోగ అవకాశాలను సృష్టించాలి.. 

భారతదేశం వేగంగా అభివృద్ధి చెందుతున్న ఆర్థిక వ్యవస్థ. నిరుద్యోగ రంగంలో మెరుగుదలకు అపారమైన అవకాశం ఉంది. ఉపాధి రేటును పెంచడానికి ప్రభుత్వం తీసుకున్న వివిధ చర్యలు చాలా వరకు విజయవంతమయ్యాయి. విస్తృతమైన నైపుణ్య అభివృద్ధి కార్యక్రమాలు దేశవ్యాప్తంగా ప్రజాదరణ పొందాయి. వ్యూహాలను బాగా అమలు చేయడం ద్వారా, ఉపాధి స్థాయిని గణనీయంగా మెరుగుపరచవచ్చు. అయినప్పటికీ, భారతదేశంలోని ప్రజలందరికీ ఉపాధి లభిస్తుందని చెప్పడానికి ముందు మనం చాలా దూరం ప్రయాణించాలి.

కానీ మనం అనుకుంటున్న దిశగా ప్రభుత్వాలు చిత్త శుద్ధితో ముందుకు పోతాయా..? అన్నది సందేహాత్మకమే.. ఒక విద్యను అభ్యసించడానికి ఒక విద్యార్థి సంసిద్ధం అయినప్పుడు.. ఆ విద్య తరువాత ఉపాధి లభిస్తుంది అన్న నమ్మకాన్ని కలిగించాలి.. ఎంతసేపు కార్పొరేట్ సంస్థలను ప్రోత్సహించడం.. విద్యను వ్యాపారంగా మార్చేయడం ఇప్పటి ప్రభుత్వాలు చేస్తున్న దారుణమైన వ్యవహారం.. పోనీ ఒక నిరుద్యోగికి ఏదైనా  కుటీర పరిశ్రమలు స్థాపించుకోవడానికి సహాయం చేస్తాయా అంటే అది కూడా జరగడం లేదు.. ఉన్న వారికే పరిశ్రమల కేటాయింపు జరుగుతోంది.. మరి నిరుపేదలైన యువత పరిష్టితి ఏమిటి..? వారికి సగౌరవంగా జీవించే హక్కు లేదా..? అని ప్రశ్నిస్తోంది ఫోరం ఫర్ యాంటీ కరప్షన్ అండ్ హ్యూమన్ రైట్స్ సంస్థ..